Tajuk :
Bincangkan perkembangan perdagangan di Melaka pada abad ke-15 dengan merujuk kepada sistem, jalinan jalan perdagangan dan barang dagangannya. [Bahagian 5]
Disediakan oleh :
(1) Tengku Ibrahim Helmi b Tengku Mohammad (Sistem & Pentadbiran)
(2) Mohd Dzulazizi b Amilin (Jalinan Jalan Perdagangan & Barang dagangan)
_____________________________________________
Secara ringkasnya, terdapat dua
kanun yang terdapat di Melaka iaitu yang pertama ialah Hukum Kanun Melaka dan
yang kedua ialah Undang-undang Laut Melaka. Hukum Kanun Melaka mengandungi 44 fasal yang merangkumi segala aspek dan
bidang kuasa yang melibatkan pusat negeri Melaka termasuklah hal-hal yang
melibatkan tanggungjawab pemerintah dan pembesar-pembesar, undang-undang
keluarga, dan hukuman-hukuman bagi kesalahan jenayah dan awam. Manakala
Undang-undang Laut Melaka mengandungi 25 fasal yang mana kesemuanya melibatkan
peraturan mengenai laut seperti tanggungjawab pegawai kapal, aturcara
pelayaran, perniagaan atau jual beli di pelabuhan, bidang kuasa nakhoda
kapal,hukuman kesalahan jenayah dan hanya satu fasal sahaja yang berlandaskan
Islam.[1]
Sebenarnya saya tidak berhasrat
untuk membahaskan kedua-dua kanun ini. Dalam penulisan ini, cukuplah sekadar
saya hanya menerangkan Undang-undang Laut Melaka sahaja, bertepatan dengan
tajuk yang hendak dibincangkan iaitu sistem pelabuhan Melaka pada abad ke-15.
Undang-undang Laut Melaka adalah merupakan salah satu undang-undang bertulis
yang penting dalam memastikan perjalanan perdagangan di Melaka dapat berjalan
lancar tanpa sebarang masalah yang timbul. Oleh sebab itu, dalam undang-undang
ini telah menggariskan tentang tanggungjawab atau jobskop pegawai-pegawai atau
orang-orang yang terlibat dengan aktiviti di pelabuhan seperti Syahbandar,
nakhoda, kiwi, jurumudi, sida-sida di dalam kapal dan lain-lain. Perkara ini
telah dijelaskan di dalam fasal 1yang mana telah menggariskan gelaran pegawai
dan tugas-tugas serta bidang kuasa masing-masing, mengikut tingkat tertinggi ke
tingkat yang paling rendah.[2]
Sebagaimana yang dapat dilihat pada gambar rajah 1 di bawah.
Di dalam Undang-undang
Laut Melaka juga turut mengandungi hukuman ke atas mereka yang ingkar atau
menyalahi undang-undang. Sebagai contoh, sekiranya seorang awak-awak yang
enggan mengikut perintah tukang agung boleh disebat dengan tujuh kali sebatan
oleh jurubatu. Contoh yang lain, jika seseorang penumpang ditangkap kerana
berzina dan sabit kesalahan maka hukumannya ialah bunuh bagi pasangan yang
telah berkahwin dan bagi pasangan yang masih bujang akan disebat sebanyak
seratus kali atau didenda dengan nilai emas sebanyak setahil sepaha.[3] Begitulah juga dengan fasal-fasal yang
lain, semuanya melibatkan hal-hal perdagangan dan urusannya yang berkaitan.
Kesimpulannya, Undang-undang Laut Melaka sangat berperanan dalam mengatur,
mengawal, memberi dan melindungi hak saudagar-saudagar serta pihak-pihak yang
terlibat dalam perdagangan sebagaimana fungsi dan objektif undang-undang itu
sendiri.[4]
Apabila
munculnya Melaka sebagai sebuah pelabuhan entrepot dan pusat perdagangan
antarabangsa serta wujudnya masyarakat pedagang tempatan dan asing di Melaka,
fungsi nakhoda dalam organisasi perdagangan dan perkapalan di Melaka menjadi
amat penting. Malah ianya menjadi satu sistem dan ketentuan kepada kegiatan
perdagangan dan perniagaan dalam sebuah kerajaan yang amat bergantung pada
kegiatan ini. Kedudukan nakhoda sangat penting dalam kedua-dua sektor tersebut
sehingga taraf, bidang kuasa dan tugas nakhoda dirakamkan sebagai undang-undang
dalam Undang-undang Laut Melaka.[5]
Selain daripada itu, tugas nakhoda
seolah-olah seperti raja di dalam kapal. Dan nakhoda jualah sahaja yang
dibenarkan berjumpa dengan Syahbandar apabila kapal mereka berlabuh, untuk
membayar cukai dan memberi hadiah kepada pembesar sebelum dibenarkan untuk
berdagang di Melaka. Antara keistimewaan
nakhoda juga ialah kuasa membunuh jika sabit kesalahan hanya terletak di tangan
nakhoda sahaja sebagaimana termaktub di dalam Undang-undang Laut Melaka.[6]
Penetapan dan penaiktaraf nakhoda ini sebenarnya memudahkan dan melicinkan lagi
sistem pentadbiran pelabuhan di Melaka.
Sejarah Melaka telah menunjukkan bahawa walaupun
Syahbandar tidak termasuk dalam pembesar empat lipatan, namun peranan
Syahbandar sangat penting terutamanya dalam urusan pelabuhan. Tome Pires
mengatakan bahawa institusi Syahbandar
berkait dengan organisasi Perbandaran Melaka. Syahbandar boleh digelar sebagai
‘raja pelabuhan’ kerana mengendalikan organisasi dan sistem perkapalan,
pengendalian cukai, pengawal bagi urusniaga dan urusan dagang, pentadbir
anak-anak yatim, menjadi ketua para nakhoda dan sebagai pegawai kebajikan di
bandar Melaka.[7]
Meilink-Roelofsz yang
merujuk kepada sumber Portugis yang bukan daripada Tome Pires menambah bahawa
tugas awam Syahbandar termasuklah
mengawas perjalanan dan organisasi pasar dan gudang-gudang simpanan barangan
dagang serta keselamatannya. Selain daripada itu, antara tugas Syahbandar juga
ialah mengawal sistem timbangtara dalam berat dan ukuran bagi semua transaksi
perniagaan, serta juga menjaga nilai mata wang. Oleh yang demikian, Syahbandar
bertanggungjawab dalam mengawal turun naik nilai mata wang dan mengawal
daripada berlakunya inflaksi.[8]
Susunan tadbiran pelabuhan Melaka juga semakin berubah dengan adanya
empat orang syahbandar bagi setiap kumpulan negeri [9]:
a)
Seorang
untuk Gujerat kerana saudagarnya yang paling ramai.
b)
Seorang
untuk orang India dari India Selatan serta Benggala bersama-sama dengan
saudagar-saudagar Pegu (Burma) dan Pasai.
c)
Seorang
khas untuk Jawa, Maluku, Bandar, Palembang, Kalimantan dan Filipina.
d)
Seorang
bagi saudagar-saudagar dari negeri China, Campa, Siam dan Pulau-pulau Ryukyu
(mungkin termasuk Jepun).
[1] Noor Aziah Mohd Awal. 2004. Pengenalan Kepada
Sistem Perundangan Di Malaysia. Cet.2. Selangor:International Law book
Services (ILBS). Hal.18-19.
[3] Muhammad
Yusoff Hashim. 1989. Ibid. Hal.267-268.
[4] Zaini Yusnita Mat Jusoh. et al. 2012. Pengantar
Kepada Sistem Perundangan Di Malaysia. Selangor : KUIS. Hal.4-5
[9] Abdul Halim
bin Saad, Hj. Abdul Halim b Ab. Rahman.et al. 1994. Malaysia Kita.
Cet.2. Kuala Lumpur : Institut Tadbiran Awam Negara (INTAN). Hal.115.
0 comments:
Post a Comment